Ik ben alleen thuis.
Dat ben ik wel vaker. Maandagavond, dinsdagavond, donderdagavond, af en toe een weekend. Dat krijg je met een vrouw als regisseur.
Ze is ook soms laat thuis. “Even na kletsen” zegt ze dan of nog mooier “even bijkletsen, het hoort bij mijn vak”
Check. Borrelen is één van de competenties van een regisseur.
Maar goed.
Ik kook altijd braaf voor mij alleen, schenk soms een glaasje wijn in en ik maak een nestje op de bank met de honden. All by my self…

Maar nu, vandaag ben ik extreem bewust alleen thuis.
Bijzonder eigenlijk, je kan het hele leven doorlopen volledig onbewust van allerlei processen gaande in je lijf. We doen eigenlijk maar wat. We handelen op basis van gevoel, zeggen we dan. We denken onszelf te kennen en dan BAM!
Jij denkt, woah Margo, diep- waar heb je het nou weer over?
Laat ik het je even uitleggen en let op, spoiler alert; Lees niet verder als je heerlijk onbewust verder wilt leven.
Van september tot aan de kerst dacht ik dat ik de gebruiksaanwijzing van Margo eindelijk had gekraakt. Alsof ik een soort escaperoom ben met allerlei codes en gedachtespinsel. Ik had mezelf door. Ik vond het ook wel hoog tijd zo rond de 45 jaar.
Ik was opgewekt, toonde lef met veel ideeën.
Lees hier het bewijs, een blog uit deze heppie de peppie periode
Het leven begrijpen, denk ik
Met de kerstdagen was ik weer die huilende tikkende tijdboom. Gewoon jezelf hoor ik de vrouw nu grappend zeggen. Ze heeft gelijk. Dit is ook wie ik ben.

Onzeker, twijfel, paniek, boos. Hartkloppingen en slapeloze nachten. De oorzaak? Tante C. Een bedrijf wat stilstaat. Zorgen om ouders.
Het lukte mij niet om mijn gedachtestroom stop te zetten. Ik zag ons al inwonen bij mijn schoonouders, want huis moest verkocht worden. De honden moesten dan natuurlijk ook weg want dat gaat niet samen. Ow ja, ik was ook direct overspannen, ziek…..misschien zelfs depressief. In ieder geval ‘iets’ ernstig. Dus ik ging handelen. Mijn probleemoplossend brein, de lieve schat ging gelijk aan de slag.
Google; zoek op wat ik kan doen bij angst?
- Bewegen. … (ik wandel me suf)
- Genoeg slapen. (nope..lukt niet)
- Regelmatig leven. … (regelmatiger dan dit kan niet met een lockdown)
- Goed eten. (True * snackt rijstwafel)
- Geen alcohol en drugs gebruiken. (eens)
- Minder of geen koffie drinken, ook geen cafeïne-houdende (energie)drankjes. (ook al niet)
- Ontspannen. … (dúh)
- Zo veel mogelijk blijven doen. (Lockdown)
Oplossen is iets wat jij en ik fijn vinden. In feite leven we voortdurend in de actie stand. Want we hebben niet geleerd om te huilen, niet geleerd om angst te voelen, net zoals we vergeten zijn te spelen.
Dus verkopen we elkaar tips, adviezen. Coaches, therapeuten en als dat allemaal niet werkt zelfs medicatie.
Zoals Jelle Hermus met zijn blog
Haast niemand zegt, “worstel er maar door heen joh. Dit is gewoon alles voelen. Dit is ook het leven.”
Want er is vaak niets aan de hand. We geven slechts een oordeel over hoe wij ons voelen.
- Ik mag niet huilen, niet verdrietig zijn
- Ik mag niet angstig zijn, niet boos zijn
- Ik moet aardig zijn
Slik. Die hersenen van ons spelen een spel.
De enige redenen waar wij bang voor hoeven te zijn, écht bang is voor wilde dieren, mensen met wapens en natuurgeweld aldus Xandra van Hooff. Wij handelen zo vaak op basis van oude patronen, gedachtes, overtuigingen en beweren dat dit de waarheid is.
Dit weet ik overigens drie dagen. Drie dagen beuwst van de Polyvagaal theorie.
Dat is de wetenschap van veiligheid voelen, verliefd worden op het leven maar ook de risico’s durven aangaan die bij het leven horen. De Polyvagaal Theorie bestudeert namelijk het autonome zenuwstelsel en legt uit hoe we dit kunnen “trainen” en “herprogrammeren” voor minder stress en meer gevoel van welzijn: fysiek, mentaal en emotioneel.
Gratis poster te downloaden Polyvgaal theorie
Eén manier om dit te doen is door middel van spel. Hoe is dit mogelijk?
Spel krijgt het namelijk voor elkaar om je bewust te laten zijn van een onbewuste proces; het autonome zenuwstelstel. En als je dit dus regelmatig doet dan versterk je de herprogrammering van je hersenen door nieuwe positieve verbindingen aan te maken. Want heej, ik leef nog. Zelfs na;
- Ongemakkelijk te flirten met een jeugdliefde
- Pijn en angst door over glasscherven te lopen met dreiging van achter mij om mijn lief te redden
- Dappere mislukte pogingen om mijn mede cursisten aan het lachen te krijgen, gegrinnikt om de- vaak tevergeefs- pogingen van andere
- Drammerigheid bij het willen van een surprise ei en deze niet krijgen
Spel heeft dus écht de kracht om je hele leven te veranderen.
Elke week/maand spelen traint jouw zenuwstelsel. Hoe sterker jouw zenuwstelsel, hoe beter jij je stressreacties kan reguleren. Of gewoonweg ondergaan.

Even terugspoelen naar het begin. Zie jij waar ik zat op de ladder met mijn paniek in december? Gebaseerd op oude patronen ervaarde ik angst en ging ik handelen. Of in ieder geval googlen, want google weet alles.
Dus ik zit hier alleen thuis, lekker bewust te wezen op de bank, van al mijn gevoelens. Mijn brein laat ik lekker haar gang gaan. De lieve schat denkt namelijk dat ze heel zielig is zo heel alleen. Is misschien ook wel zo. Dat overdrijf ik dan maar met een heel toepasselijk liedje van Brigitte Kaandorp Ik heb een heel zwaar leven;
Overdrijf en relativeer, een tip van Jelle Hermus op Sochicken. Playfulness op en top.
Playgrounds, iedere eerste zondag van de maand.
Het zenuwstelsel leert op basis van gebruik, deze staat van zijn wordt door spel steeds toegankelijker. Ook in het dagelijkse leven zal de stressresponsen steeds beter kunnen afremmen. Er ontstaat meer regulatie en flexibiliteit in het zenuwstelsel. Als je maandelijks komt spelen heeft dit dus effect op je dagelijks leven. Hoppa!
